W języku TypeScript interfejs jest potężnym sposobem definiowania umów w kodzie i umów z kodem poza projektem. Jest to umowa składniowa, z którą jednostka powinna być zgodna. Innymi słowy, interfejs definiuje składnię, której musi przestrzegać każda jednostka. Zasadniczo jest to sposób na zapewnienie, że klasa spełnia określony kontrakt lub na zdefiniowanie niestandardowych typów.

Interfejs w TypeScript służy do informowania kompilatora, jak powinien wyglądać kształt obiektu JS. Jest to konstrukt czasu kompilacji, dlatego nie będzie miał wygenerowanego kodu, ponieważ sprawdzanie typów w TypeScript odbywa się tylko w czasie kompilacji, a nie w czasie wykonywania. Jedną z kluczowych zalet korzystania z interfejsów w TypeScript jest to, że mogą one zapewnić spójną składnię w całej bazie kodu. Dzięki temu kod jest znacznie łatwiejszy do odczytania i zrozumienia, zwłaszcza w dużych projektach.

Interfejs może zawierać właściwości i deklaracje metod przy użyciu typu funkcji lub typu funkcji strzałki. Właściwości w interfejsie są domyślnie tylko do odczytu, ale możemy użyć modyfikatora readonly, aby zapobiec ich modyfikacji. Interfejsy mogą być również używane do definiowania typu funkcji. Zapewnia to sposób na zapewnienie, że funkcja ma określone parametry i typy zwracane.

Co więcej, interfejsy mogą być rozszerzane i implementowane w TypeScript. Słowo kluczowe “extends” może być użyte do dziedziczenia właściwości z innego interfejsu, podczas gdy słowo kluczowe “implements” może być użyte w klasie, aby zapewnić jej zgodność z określonym interfejsem. Podsumowując, interfejsy są fundamentalną częścią języka TypeScript, zapewniając sposób na zapewnienie pewnych struktur dla obiektów i funkcji oraz pomagając zapewnić lepsze narzędzia i bezpieczeństwo typów.

				
					interface Person {
 age: number,
 name: string,
 surname: string
}
class Dawid implements Person {
    age: 10;
    name: Dawid;
    surname: Dawidowski
}