Metoda HTTP HEAD jest używana do uzyskania nagłówków odpowiedzi dla określonego zasobu bez pobierania samej treści zasobu. Jest to pomocne w przypadku, gdy klient potrzebuje tylko informacji nagłówkowych, a nie pełnej treści, co może zaoszczędzić przepustowość sieciową i czas ładowania.

Główne zastosowania metody HEAD to:

Sprawdzanie dostępności zasobu:

Klient może używać metody HEAD, aby sprawdzić, czy określony zasób istnieje i jest dostępny, bez pobierania jego treści. Jeśli serwer zwraca kod stanu 200 OK, oznacza to, że zasób istnieje.

Ocena daty ostatniej modyfikacji:

Nagłówek Last-Modified w odpowiedzi HEAD zawiera informacje o dacie ostatniej modyfikacji zasobu. Klient może użyć tego nagłówka do oceny, czy zasób został od tej pory zaktualizowany.

Przechwytywanie informacji o rozmiarze zasobu:

Nagłówek Content-Length w odpowiedzi HEAD zawiera informacje o rozmiarze zasobu. To pozwala klientowi na określenie, czy pobranie pełnej treści byłoby efektywne z punktu widzenia przepustowości sieciowej.

Weryfikacja poprawności nagłówków:

Metoda HEAD może być używana do weryfikacji poprawności nagłówków, takich jak nagłówki autoryzacyjne, bez konieczności pobierania pełnej treści zasobu.

Przykład nagłówków w odpowiedzi na zapytanie HEAD:

HTTP/1.1 200 OK
Date: Fri, 19 Nov 2023 12:00:00 GMT
Server: Apache
Content-Length: 1024

W powyższym przykładzie, klient otrzymuje informacje o kodzie stanu (200 OK), dacie ostatniej modyfikacji, serwerze i rozmiarze zasobu, ale nie otrzymuje samej treści zasobu.

Metoda HEAD jest użyteczna, gdy klient chce uzyskać informacje o zasobie bez faktycznego pobierania treści, co może przyspieszyć procesy takie jak ocena dostępności zasobów, weryfikacja aktualizacji czy optymalizacja wykorzystania przepustowości sieciowej.